Bianca Boer

“In elk verhaal moet een diamant oplichten. Een woord, een zin, iets. Pas dan is het goed.”

Dit hoorde ik schrijfster A. M. Homes vertellen toen ik luisterde naar een lezing van haar. En ik wist dat wat zij zei ook voor mij geldt.

Een diamant is een beeld dat ik niet eerder zag, een gedachte die het verhaal me geeft of een personage dat me bijblijft.
Het verhaal, met alle woorden om die ene scene of dat ene beeld heen, is nodig om de diamant extra te laten glimmen.

Verhalen beginnen bij mij bij personages. Er is iemand met een probleem, en als schrijver maak je dat probleem groter. Ik zorg dat vluchtroutes afgesneden worden. Als het probleem maar groot genoeg is, wordt een verhaal vanzelf een roman.

Die bewering is waar en niet waar. Het is zeker zo dat sommige problemen te groot zijn voor een kort verhaal, daar heb je een roman voor nodig. Maar niets schrijft zichzelf. Alles kost tijd en aandacht en moeite. Je personages gaan de verkeerde kant op, ze komen op verkeerde plekken. Soms lukt het niet.

Soms lukt het wel. Dat is geluk. Daar word ik euforisch van, als ik geluk heb. Voor even. Verhalen zijn mijn verslaving.

Ik praat er graag over en ik leer je graag wat ik weet.

Bianca Boer | biancaboer.nl